مقایسه شاخص های رادیومورفومتریک مندیبل در رادیوگرافی پانورامیک بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن و افراد سالم

مقدمه: پریودونتیت و استئوپروز دو بیماری مستقل با منشا و تظاهرات متفاوت می باشند. این عقیده وجود دارد که این دو بیماری با هم مرتبطند به دلیل این که هر دو منجر به آسیب بافت استخوانی می شوند، برخی ریسک فاکتور های مشابه دارند، در میانسالی و زنان مسن بیشترین شیوع را دارند. مطالعات نشان می دهد که استفاده از رادیوگرافی پانورامیک و اندکس های خاصی، ابزار قابل اعتمادی برای اسکرینینگ استئوپروز می باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی ارتباط بین بیماری پریودنتیت و شاخص های استئوپروتیک فک صورت پذیرفت. روش کار: 82 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن و 80 فرد سالم از نظر بیماری پریودنتال، که جهت کارهای دندانپزشکی به مطب رادیولوژیست مراجعه و رادیوگرافی پانورامیک تهیه کرده اند، انتخاب شدند. بیماران بر اساس معاینه پریودنتال شامل اندازه گیری پلاک ایندکس، عمق پاکت و میزان تحلیل استخوان، از بیماران سالم از لحاظ پریودنتال، تفکیک شدند. پس از آن بر اساس رادیوگرافی، شاخص های پانورامیک شامل شاخص کورتیکال فک پایین (mci)، شاخص منتال (mi) و شاخص پانورامیک استخوان مندیبل (pmi) در هر دو گروه اندازه گیری، ثبت و مقایسه شد. نتایج: میانگین سنی افراد بررسی شده برابر 33/9±8/39 سال بوده است. 6/58% افراد جنسیت مونث و 4/41% افراد جنسیت مذکر داشتند. میزان mi و pmi در گروه بیمار بیشتر از گروه شاهد بود اما اختلاف میان دو گروه از لحاظ آماری معنادار نبود (به ترتیب p=0.808 و p=0.102). از لحاظ mci دو گروه تفاوت معنادار داشتند (p=0.028). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه بین شاخص کورتیکال فک پائین (mci) در رادیوگرافی پانورامیک و بیماری پریودنتیت مزمن ارتباط معنا داری مشاهده گردید. پیشنهاد می شود مطالعات وسیعتری در این زمینه صورت گیرد که در صورت تائید می توان این شاخص را بعنوان اسکرینینگ و معیاری از وضعیت استخوانی در افراد در معرض خطر مورد استفاده قرار داد.نتایج این مطالعه، شواهدی قوی دال بر ارتباط میان استئوپروز و پریودنتیت نشان نداد.